ازدواج و انتخاب همسر موضوع مهم در زندگی هر انسانی است که اگر موفقیت در آن حاصل شود ثمرات پرباری را در زندگی زوجین خواهد داشت.
در جامعه ما افراد پیش از ازدواج رابطه جنسی ندارند و این رابطه را به بعد از ازدواج موکول می کنند اما آیا باید گفتگو به آن را نیز به بعد از ازدواج موکول کنند یا می توانند در این زمینه نیز با یکدیگر صحبت کرده و نظرات هم را بشنوند؟
آیا این گفتگو می تواند در موفقیت و رضایت از زندگی مشترک آنان نقش خواهد داشت یا نه؟
زنان در سنین ۴۹ تا ۵۲ سالگی وارد دوران خاص یائسگی می شوند که با تغییرات جسمی و روحی همراه است.
در این دوران تخمدان ها مقدار کمی استروژن تولید می کنند و یا تولید نمی کنند که سبب توقف عادت ماهانه می شود، این امر سبب خشکی واژن، کاهش میزان انعطاف، رطوبت و ضخامت بافت واژن و مقعد می شود.
این عوامل باعث دردناک شدن دخول و احساس درد و ناراحتی به هنگام برقراری رابطه جنسی می گردد.
کم شدن تولید استروژن، کاهش سروتونین را در پی دارد و خستگی، استرس و دست و پنجه نرم کردن با علائم یائسگی بر خلق و خو اثر می گذارد.
در این دوران به دلیل واژن خشک، عفونت های واژینال بیشتر و میل جنسی نیز کمتر می شود.
دوران بارداری برای زن و شوهر هیجان و احساسات خاصی دارد. تولد فرزند و مسئولیتهای تازه برای بزرگ کردن و تربیت او، می تواند باعث بروز استرس، اضطراب و از سوی دیگر احساس خوشایند پدر و مادر شدن شود.
اما سوالی که ممکن است برای برخی زوجین به وجود بیاید این است که رابطه جنسی در این دوران باید چگونه باشد؟
برخی گمان می کنند که رابطه جنسی به جنین آسیب می رساند و برخی دیگر احساس گناه از برقراری رابطه جنسی دارند.
علاوه بر این مسئولیت های ناشی از دوران بارداری، زایمان و تولد فرزند ممکن است ذهن پدر و یا مادر را درگیر کند و میل به رابطه جنسی را در آنها کاهش دهد.
عادت ماهیانه یا همان حیض و پریودی با تغییرات هورمونی و جسمی در زنان همراه است و این عوامل سبب تغییرات خلقی در زنان می شود.
در برخی از زنان میل به رابطه جنسی در این دوران کاهش می یابد و برخی نیز افزایش به رابطه جنسی را گزارش داده اند اما آنچه روشن است اکثر افراد تمایلی به برقراری رابطه جنسی ندارند .
دوران عقد آغاز پیوند مقدس ازدواج و زندگی مشترک است. این دوران را می توان، دوران شناخت و آشنایی عمیق تر نامید.
دختر و پسری که با شناخت اولیه و با نظر مثبت یکدیگر و خانواده هایشان به عقد هم درآمده اند، می توانند از این فرصت برای شناخت عمیق تر بهره مند شوند.
یکی از شناخت های اساسی و مهم در این دوران، شناخت رابطه جنسی است.
از آنجا که در شرع اسلام و عرف ایرانی، تنها راه تجربه رابطه جنسی، ازدواج است، زن و شوهری که هیچکدام رابطه جنسی را تجربه نکرده اند، برای این رابطه مشتاق و علاقه مند هستند.
هر چند بعد از جاری شدن صیغه عقد، دو نفر به هم محرم شده و مجاز به برقراری هرگونه رابطه ای هستند، اما عرف و فرهنگ خانواده های ایرانی ترجیح می دهد که در این دوران رابطه جنسی کامل وجود نداشته باشد.
